μεσοικέτης

μεσοικέτης και μεσσοικέτης, ὁ (Α)

1. αυτός που κατοικεί στα μεσόγεια

2. (κατά τον Ησύχ.) «μεσοικέται

μέτοικοι ἢ οἱ τὰς λαγόνας οἰκοῡντες».

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)-* + οἰκέτης (< οἶκος)].